Rozdział XXIII

          Zapytałam się Su, o to tylko dlatego, że myślałam, że nic takiego nie ukrywa. Siedzimy już jakiś czas w salonie. Su jest smutna, a oczy ma zaszklone.

- Przepraszam – powiedziała

- Nie przepraszaj – Cris ją objął – Przecież nic nie zrobiłaś.

- Tak, ale Cię okłamałam – westchnęła – Pytałaś czy mam jakiś sekret – skinęłam – Proszę Was tylko nie bądźcie przerażeni, ani nie odepchnijcie mnie od siebie.

- Spokojnie, nie odwrócimy się od Ciebie – powiedziałam i złapałam ją za rękę.

- Potrafię wyczuć kiedy ktoś kłamie – zabrała rękę z mojej i troszkę odsunęła się od Cris’a – oraz za pomocą dotyku, mogę sparaliżować osobę, gdy jestem wkurzona.

- Wkurzona? – zdziwił się Cris – Przecież Ty jesteś oazą spokoju.

- Staram się, ale nie zawsze to wychodzi – łzy popłynęły po jej policzku.

- Od kiedy wiesz, że masz te zdolności? – spytałam i przysunęłam się do niej.

- Od piątej klasy w podstawówce – przetarła twarz – Byłam w klasie z taką Becky. Była strasznie wredna. Pewnego dnia, po w-f’ie zabrała mi ciuchy i wyrzuciła je. Wściekłam się. Przez moją dłoń przeszedł tak jakby prąd. Podeszłam do niej. Położyłam rękę na jej ramieniu. Chwile się trzęsła, a później upadła. Nie wiedziałam co się dzieje. Uciekłam. Od tamtej pory miałam jeszcze dwie takie sytuacje. W gimnazjum zrozumiałam co mogę.

            Płakała i to bardzo. Siadłam jeszcze bliżej niej i ją objęłam. Nie przeraziła mnie jej zdolność. Potrzebowała wsparcia. Przytuliła się do mnie. Płakała w moje ramię. Głaskałam ją po głowie. Cris też się przysunął. Również ją objął. Zaczęła się uspokajać.

- Chcesz coś do picia? – spytałam, lekko kiwnęła głową.

            Lekko ją przesunęłam, tak że twarz miała na torsie Cris’a. Wstałam i poszłam do kuchni. Chwilę się rozglądałam gdzie co jest. Zaglądałam do szafek, w końcu trafiłam na właściwą. Wyciągnęłam szklankę, a z lodówki zimną wodę. Nalałam i wróciłam do salonu. Su już nie płakała. Podałam jej szklankę. Uśmiechnęła się lekko. Usiadłam obok niej. Wypiła wszystko. Była nieco śpiąca. Pojrzałam na zegarek. 23:45.

- Powinniśmy się już położyć – oznajmiłam.

- To dobry pomysł – poparła mnie Nat – Chodź Luke.

- Dobrze – wstał – Dobranoc.

- Pa – też się podniosłam – My też już pójdziemy – wyciągnęłam rękę do Jack’a.

- Pomóc Ci Cris ? – spytał

- Nie dam radę – oznajmił – Dobrej nocy.

             Poszliśmy na górę. Otworzyłam drzwi do naszego tymczasowego pokoju. Zamknęłam drzwi i poczułam ręce na tali. Nieznacznie się uśmiechnęłam pod nosem. Obrócił mnie w swoją stronę. Musnął lekko moją szyję. Przeszedł na drugą stronę. Wplątałam palce w jego włosy. Pociągnęłam za nie.

- Skarbie – szepnęłam – Idę się wykapać.

- To ja Ci pomogę – pocałował delikatnie mój policzek.

            Pokręciłam głową. Przeniósł się na drugi policzek. Zaczął podnosić moją bluzkę. Przebiegł dłońmi po moich bokach brzucha. Zahaczył palcami o mój stanik i  go rozpiął. Chwycił moją koszulkę i ściągnął ją. Rzucił gdzieś w kąt. Biustonosz zleciał. Stałam pół naga przed nim.

- To mogę Ci pomóc? – spytał mnie w myślach.

            Zaczepiłam palcami o jego szlufki. Rozpięłam guzik od jego spodni. Opadły. Uśmiechnął się i podniósł mnie. Udał się do łazienki. Postawił mnie i pozbył się swojej koszulki. To samo zrobiłam ze swoimi spodniami. Ściągnęłam dolną bieliznę. Jack był już bez niej. Weszliśmy do kabiny. Włączyłam ciepłą wodę. Nasze usta przywarły do siebie.

            Stoję na Sali gimnastycznej w beżowej sukni. Dookoła mnie tańczą osoby ze szkoły. Bal. Wszyscy ślicznie ubrani. Opierała się o ścianę. Przyglądałam się im wszystkim. Ktoś do mnie podszedł. Jack. Poprosił do tańca. Wyszliśmy na parkiet. Tańczyliśmy wolnego. W pewnym momencie podszedł Luke. Odbijany. Jack poszedł do Su. Później przyszedł Cris. Znów nastąpiła zmiana. Ale to nie był, żaden z moich przyjaciół. Był to Benjamin Morgan. Chwycił mnie. Poczułam jakbym czymś dostała. Spojrzałam w dół. W brzuch miałam wbity sztylet. Morgan przekręcił nóż. Złapałam się za brzuch. Upadłam na ziemię.

            Zerwałam się z łóżka. Byłam cała spocona. Oddychałam za szybko. Zaczęłam płakać. Jack siedział obok mnie. Patrzył na mnie z troską. Przygarnął mnie do siebie.

- Sh, spokojnie – głaskał mnie po głowie – Co Ci się śniło?

- By…byliśmy na balu – mówiłam przez łzy – Był tam Benjamin Morgan. Tańczył ze mną i wbił mi sztylet w brzuch.

- To tylko sen – powiedział – Nic Ci nie grozi.

            Przytuliłam się do niego. Mocno. Pocałował mnie w czoło i powoli położył nas na łóżku. Oparłam głowę o jego tors. Troszkę się uspokoiłam.

- Jack? – spytałam – Która godzina?

- Jest – spojrzał na komórkę – kilka minut po trzeciej. Śpij.

            Wtuliłam się w jego tors. Objął mnie w żelaznym uścisku. Zasnęłam.

            Usłyszałam dźwięk budzika. Ale nie mojego. Otworzyłam jedno oko. Jack spał niewzruszony. Otworzyłam także drugie. Przeciągnęłam rękę przez szerokość łóżka. Chwyciłam telefon Jack’a i wyłączyłam budzik. Jest 7. Przetarłam oczy. Było jasno na polu. Podciągnęłam się i pochyliłam nad twarzą Jack’a. Włosy opadły na jego policzki. Musnęłam jego usta. Poruszył się, ale nadal spał. Pokręciłam głową. Jego nic nie obudzi. Przekręciłam się z zamiarem wstania. Czyjeś ramiona uniemożliwiły mi to. Objął mnie w tali i przyciągnął do siebie. Wylądowałam na jego nogach. Uśmiechnął się. Zbliżył swoją twarz do mojej. Złożył czuły pocałunek na moich ustach. Chwyciłam go za szyję. Pogłębiłam pocałunek. Podniosłam się nie odrywając od jego warg. Siadłam okrakiem na jego brzuchu. Uśmiechnął się w moje usta. Zahaczył palcami o moje majtki. Ściągnął je z małą pomocą. Jego bokserek też się pozbyłam. Obrócił nas tak, że byłam pod nim. Spojrzał na mnie pytająco. Uśmiechnęłam się i przybliżyłam jego twarz do mojej.

            Po cudownym poranku przyszła szara rzeczywistość. Wyszłam spod prysznica. Ubrałam jasnoniebieską koszulę i czarne podarte spodnie. Matt zadbał o wszystko. Zapakował nwet moją kosmetyczkę. Poprawiłam wczorajszy makijaż. Włosy związałam w bocznego warkocza. Weszłam do sypialni. Jack pościelił łóżko. Ubrany jest w czarne dżinsy i czarny podkoszulek. Posprzątałam resztę naszych ciuchów. Swoje schowałam do torby, a Jack’a do jego plecaka. Byłam odwrócona do niego tyłem. Przycisnął swoją pierś do moich pleców.

- Jak się czujesz? – spytał, składając pocałunek na mojej szyi.

- Dobrze – uśmiechnęłam się – Mogła bym tak zaczynać każdy dzień.

- Ja też – obrócił mnie do siebie przodem. Miał pomarańczowe oczy. Objęłam go w tali i pocałowałam.

- Powinniśmy już zejść – oznajmiłam, kiedy się od niego oderwałam.

- Spoko – westchnął i wziął nasze rzeczy.

            Zeszliśmy na dół. Reszta już wstała. Udaliśmy się do kuchni. Cris i Luke coś robili przy kuchence. Suzzan i Nat kroiły jakieś warzywa.

- Cześć – przywitaliśmy się

- Hejka – odparli prawie równocześnie

- Co robicie? – spytałam – Pomóc?

- Nie trzeba – odpowiedziała Su – Już kończymy.

- A co kończycie? – zainteresował się Jack

- Śniadanie – uśmiechnęłam się Nat. – Kanapki, jajecznica, kawa lub herbata.

- Brzmi nieźle – uśmiechnęłam się i usiadłam przy stole. Jack obok mnie.

            Przyglądaliśmy się pracy przyjaciół. Całkiem nieźle sobie radzili. Kuchnia jest przestrzenna. Pomarańczowe ściany, nowoczesne sprzęty. Luke zaczął nakładać jajecznicę na talerze. Sześć talerzy. Ustawił je na stole. Cris zalazł kawy. Postawił obok talerzy. Dziewczyny kończyły kanapki. Ślicznie wyglądały. Wszyscy usiedli. Zaczęliśmy jeść. Chłopaki się postarali. Jajecznica jest pyszna. Tak samo kanapki.

- Jak się spało? – spytała Su

- Dobrze – odparłam – Bardzo wygodne łóżko.

- To prawda – przyznała Nat – W ogóle bardzo ładnie urządzony dom.

- Dziękuję – uśmiechnęłam się Su, popijając kawę.

- Sama urządzałaś? – spytałam

- Większość – pokiwała głową

- Jak się czujesz?

- Teraz już dobrze – odstawiła kubek – Cieszę się, że już wszystko wiecie i że nie muszę już niczego ukrywać.

- Zawsze możesz na nas liczyć – posłałam jej ciepły uśmiech.

- Wiem. Dziękuję – spojrzała na zegarek – Powinniśmy już jechać.

            Zebraliśmy Reczy. Włożyliśmy kurki i buty. Wyszliśmy przed dom i zapakowaliśmy się do aut. Cris zamienił motor na czarne Subaru imprezę VRx. Cris ruszył pierwszy, później Luke, a na końcu my.

Nie wiedziałam jak mam się zachować. Nie byłam w szkole od tygodnia. Zmieniłam kolor włosów. Nam trochę zaległości. Dobrze, że dziś tylko trzy lekcje. Włączyłam radio i wsłuchałam się w słowa piosenki, która leciała. Była o strachu i nadziei. Wszystkie problemy można pokonać tylko trzeba w to wierzyć. Poczułam jak oczy zachodzą mi łzami. Jack położył swoją rękę na moim udzie. Lekko ją głaskał. Chwyciłam ją i splątałam razem nasze palce.

- Co się dzieje? – spytał. Strasznie się o mnie martwi.

- Nic – uśmiechnęłam się – Po prostu słuchałam tej piosenki.

- Czego się boisz?

- W sumie wszystkiego – westchnęłam – Boje się reakcji ludzi na włosy i tatuaż. Boję się, że Morgan nam coś zrobi, o Matt’a też się boję. Ale przede wszystkim boję się, że coś stanie się Tobie, albo Nat, Lukowi, Cris’owi czy Suzzan.

- Ej, spokojnie – gładził moje knykcie – Damy sobie radę. Potrafimy o siebie zadbać.

- Tak, wiem – otarłam łzy.

- Będziemy razem zawsze – zapewnił.

- Zawsze?

- Zawsze – potwierdził.

            Wjechaliśmy do Liverpool’u. Było paskudnie. Padał deszcz, mgła była gęsta. Zajechaliśmy na parking szkolny. Znaleźliśmy miejsce. Jack wziął moją torbę i swój plecak. Wyszedł i otworzył mi drzwi. Objął mnie w tali i przyciągnął do siebie. Skryłam się pod jego ramieniem. Wkroczyliśmy do szkoły. Szóstka osób weszła przez główne wejście. Osoby, które były na parterze skierowali wzrok na nas. Zignorowaliśmy ich. Pożegnaliśmy się z Cris’em i Su. Poszli na lekcje. Wraz z Jackiem, Nat i Lukiem poszliśmy pod salę do hiszpańskiego. Klasa stała pod ścianą. Rozmawiali. Nie zwrócili na mnie uwagi. Zatrzymaliśmy się przed nimi. Luke i Nat poszli do nich. Jack stanął przede mną.

- Wszystko gra? – zapytał, patrzył na mnie z troską.

- Chyba tak – uśmiechnęłam się słabo.

- Okej – westchnął – Do zobaczenia za 45 minut.

- Pa.

            Pochylił się i złożył pocałunek na moich wargach. Odsunął się, posłał mi uśmieszek i poszedł na swoją lekcje. Zadzwonił dzwonek. Weszliśmy do klasy. Usiadłam na swoim miejscu. Nikt nie zwracał najmniejszej uwagi na moje włosy. Czy w ogóle na mnie. Nat usiadła obok mnie. Luke pocałował ją i poszedł ławkę dalej. Wyciągnęłam zeszyt i książki. Po kilku minutach weszła pani Dukru. Przywitała się z nami. Po kilku minutach lekcji wyłączyłam się. To co omawialiśmy teraz, wzięłam już w gimnazjum. Zaczęłam znów rysować po kartkach. Zamalowałam całe dwie strony. Rysunki nie przedstawiały nic. Zadzwonił dzwonek. Spakowałam swoje rzeczy. Wyszłyśmy razem z Nat.

- Izz, wszystko w porządku? – spytała, kiedy szłyśmy na matmę.

- Tak, czego pytasz? – zmarszczyłam brwi

- Byłaś jakby nie obecna przez całą lekcję – objęła mnie wokół szyi – Martwię się.

- Nie potrzebnie – uśmiechnęłam się – Wszystko jest okej.

            Dotarłyśmy pod salę od matmy. Była tam mniej więcej połowa klasy. Odpisywali jakieś zadanie. Odpuszczę je. Nie może dać mi jedynki, bo nie było mnie tydzień. Usiadłam pod ścianą. Sprawdziłam telefon. Nic. Ktoś się koło mnie przysiadł.

- Hej – usłyszałam głos Jackob’a – Co tam?

- Hej, git –uśmiechnęłam się – A u Ciebie?

- W porządku – też się uśmiechnął – Mogę zadać Ci pytanie?

- Wal.

- Co zrobiłaś z włosami? – wskazał palcem na koniec mojego warkocza.

- Przefarbowałam – powiedziałam obojętnie.

- Nawet ładnie – przyznał.

- Dzięki – uniosłam kąciki ust – Ominęło mnie coś w szkole?

- W sumie to nic ciekawego  nie było – wzruszył ramionami – tylko Marta została nakryta w dwuznacznej sytuacji z nauczycielem informatyki.

- Co? – Marta i pan Mast? To chyba jakieś kpiny.

- No na serio. Zostali zakryci przez jakiś kolesi z starszej klasy.

- No nieźle – rozglądnęłam się. Nigdzie nie zauważyłam Marty – Co teraz robimy z matmy?

- Powtarzamy równania i nierówności.

- To git. Umiem. – zajrzałam do torby. Słyszałam wibracje telefonu. Jack – Hej, skarbie. Co tam?

- Hej – odpowiedział – Widzimy się na lunchu?

- Tak, jasne – odparłam, zadzwonił dzwonek – Widzimy się później pa.

- Kocham Cię – usłyszałam.

- Ja Ciebie też – rozłączyłam się.

            Jackob wstał. Podał mi rękę. Chwyciłam ją. Podciągnął mnie do góry. Otrzepałam spodnie. Wzięłam torbę i weszliśmy do klasy. Nat siedziała już na miejscu, razem z Lukiem. Bawiła się jego włosami. Usiadłam na miejscu. Wyciągnęłam zeszyt. Do Sali wszedł pan Castellan. Nat wstała i wypuściła Luke’a. Castellan sprawdził obecność.

- Izabela Vaz? – spytał

- Obecna – podniosłam rękę

- Proszę zostań chwilę po lekcji – skinęłam głową.

            Zaczął prowadzić lekcje. Uważałam. Przed końcem Nat sturchnęla mnie w ramie i wskazała na głowę.

- Izz, wiesz dlaczego chce, żebyś została? – pokręciłam głową -  Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze. Boje się o Ciebie. Na lunchu powiem Jack’owi, że się spóźnisz – uśmiechnęłam się

            Zadzwonił dzwonek. Nat się spakowała i szepnęła bez głośnie „Powodzenia”.  Spakowałam zeszyt do torby i podeszłam do biurka. Pan Castellan spojrzał na mnie.

- O co chodzi? – spytałam, opierając się o krawędź stołu.

- Pani Likos jest na zwolnieniu i wyznaczono mnie, żebym przejął jej klasę – patrzył się na mnie – Chciał bym wiedzieć, dlaczego Cię nie było przez ostatni tydzień.

- Miałam swoje problemy – spuściłam głowę.

- Zdrowotne? Rodzinne? Miłosne? – pytał pan Castellan.

- Moi rodzice nie żyją, wczoraj był pogrzeb – poinformowałam go – I byłam chora kilka dni – skłamałam.

- Przykro mi spowodu rodziców. – spoważniał – szkoła może Ci pomóc – uśmiechnęłam się lekko – Mam nadzieję, że jesteś już zdrowa.

- Tak, czy to wszystko? – spytałam z nadzieją.

- Możesz już iść – zamknął dziennik.

- Do widzenia – wyszłam z sali.

            Z sali od matematyki udałam się na stołówkę. Szłam przez korytarz. Czułam spojrzenia osób na sobie. Po chwili weszłam do stołówki. Stanęłam w kolejce. Wzięłam sobie kanapkę, jabłko i wodę niegazowaną. Zapłaciłam i rozglądnęłam się po jadalni. Zauważyłam moich przyjaciół. Udałam się w ich stronę. Siedzieli przy stole obok dużego okna, które wychodzi na boisko. Byli pochłonięci rozmową. Miejsce koło Jack’a było wolne. Usiadłam tam.

- Hej kochanie – Jack objął mnie i pocałował w policzek.

- Hej – uśmiechnęłam się – Co tam?

- Co chciał od Ciebie Castellan? – spytała Nat.

- Pytał się dlaczego mnie nie było – odpowiedziałam – Powiedziałam mu o pogrzebie, a że wcześniejsze nieobecności, były spowodowane chorobą.

- Tylko tyle? – dopytywał się Jack.

- Tak. A o czym w tak gadaliście?

- Su ma pomysł – oznajmił Cris

- Serio? Jaki? – zaciekawiłam się

- W przyszłym tygodniu, piątek lub sobota – zaczęła Suzzan – Będzie impreza. U mnie w domu.

- Wow. Fajnie – przyznałam – Co Cię tak naszło na nią?

- Z ostatnich sprawdzianów z historii i biologii, cała nasza trójka dostała 5, więc trzeba to uczcić.

- Dostałeś 5? – spytałam zaskoczona Jack’a

- Tak – odparł

- To jest faktycznie dobry powód do świętowania – uśmiechnęłam się – A kogo zaprosisz?

- Ludzi ze szkoły – wzruszyła ramionami – Ale bez Marty i jej świty.

- Chwała – odezwał się Luke. Zaśmialiśmy się.

- Kiedy Matt wraca do Londynu? – spytał Jack

- Nie mam pojęcia – przyznałam – Ale pewnie niedługo.

- To będziemy mieli więcej czasu dla siebie – przytulił mnie do siebie.

- Świntuch – szturchnęłam go w żebra.

- Idziemy na w-f? – spytała Nat

- Pewnie.

            Podniosłam się z miejsca. Dałam Jack’owi buziaka. Razem z Nat i Lukiem wyszliśmy z stołówki. Moi kochani przyjaciele szli za rękę. Naprawdę śliczna z nich para. Luke wysoki, blondyn, ubiera się zazwyczaj na czarno. Nat troszkę niższa. Długie kręcone blond włosy. Ubiera się zwykle w kolorowe ciuchy. Takie słodziaki. Szliśmy do szatni dziewczyn. Stanęliśmy przed nią. Luke pocałował Nat, po czym weszłyśmy do szatni. Wyciągnęłam strój i przebrałam się. Włosy rozpuściłam i związałam w wysokiego kucyka. Nat też już wiązała włosy. Zadzwonił dzwonek. Wyszłyśmy z pomieszczenia i poszłyśmy na salę gimnastyczną. Chłopcy byli już ustawieni na zbiórce. Dołączyliśmy do nich.  Trener Hittel stanął przed nami.

- To co chcecie dziś robić? – spytał zrezygnowany. Coś musiało się stać. Nigdy nam nie pozwalał wybierać.

- Może siatkówka? – zaproponował Jackob.

- To zrób rozgrzewką i grajcie. Vaz i Nev kapitanowie. Machnął ręką i poszedł usiąść.

            Jake zrobił szybką rozgrzewkę. Stanęliśmy przed klasą. Były akurat te osoby, które chce mieć w drużynie.

- Panie mają pierwszeństwo – odezwał się Jackob – Wybieraj.

- Nie trzeba, ale dobrze – uśmiechnęłam się – Nat.

- Leon – powiedział Jake.

- Luke – uśmiechnął się i podszedł do nas.

- Mail’a – wybrał

            Złożyliśmy składy. Stanęliśmy po przeciwnych stronach siatki. Ustawiłam drużynę. Zaczęliśmy mecz. Zespół Jackob’a zaczyna. Odebrał Luke, podał mi i wystawa do Nat. Wyskok i piękny atak.

            Rozegraliśmy trzy sety. Wygraliśmy 2:1. Na sam koniec przybiliśmy piątkę z Jackob’em. W dobrych humorach poszliśmy do szatni. Przebrałam się i wyszłam z pomieszczenia. Na korytarzu natknęłam się na trenera.

- Izabel – odezwał się – Dobrze, że Cię widzę.

- Tak? O co chodzi trenerze? – spytałam zdezorientowana.

- Nie było Cię na kilku ostatnich treningach – założył ręce na pierś – Wiem o Twoich rodzicach. Jeśli potrzebujesz jeszcze czasu, żeby wrócić na treningi, zrozumiem.

- Dobrze trenerze – próbowałam się uśmiechnąć – Możliwe, że za tydzień już będę.

- To znakomicie – trochę się rozweselił. Zadzwonił dzwonek.

            Nauczyciel skinął głową i odszedł. Poczekałam jeszcze chwilkę na Nat i udałyśmy się na parking. Jack stał już przy aucie. Gadał z Cris’em i Suzzan. Był tyłem do mnie. Przyłożyłam palec do ust, żeby byli cicho. Dyskretnie podkradłam się do niego i wskoczyłam mu na plecy i zamknęłam oczy. Chwycił moje nogi i przytrzymał, żebym nie spadała. Wyczułam jak się uśmiecha. Pochyliłam się lekko do przodu i musnęłam kącik jego ust.

-Kochanie? Możesz wziąć już ręce z moich oczu? – poprosił grzecznie Jack.

- Jasne – oderwałam ręce od jego oczu. – A ty możesz mnie postawić?

- Tak – delikatnie puścił moje nogi. Stanęłam – Jedziemy?

- Dobra – uśmiechnęłam się do reszty – Do jutra.

- Pa – odpowiedzieli prawie równocześnie.

            Jack otworzył drzwi. Zdjęłam torbę i usiadłam. Zamknął i po chwili był na miejscu kierowcy. Wyjechaliśmy ze szkolnego parkingu. Rozmawialiśmy o dzisiejszym dniu. O tym czy zdarzyło się coś ciekawego. Byliśmy już niedaleko mojego domu, kiedy uświadomiłam sobie, że prawdopodobnie moja rodzina jeszcze jest. Troszkę się spięłam. Jack jakby to wyczuł, bo położył rękę na moim udzie i delikatnie głaskał. Na podjeździe stał samochód Matt’a i jednego wujka. Jack zaparkował na końcu. Odetchnęłam spokojnie i wyszłam. Jack po kilku sekundach już był koło mnie. Chwyciłam jego dłoń.

- Przyjedziesz jutro po mnie? – spytałam

- Naturalnie – uśmiechnął się, nieco zdziwiony – Izz Co się dzieje?

- Nic – odparłam – Muszę pogadać z Matt’em. Wiesz wszystko ustalić i w ogóle. Napiszę Ci jak poszło.

- Dobrze – objął mnie w tali – Będę jutro o 7:40, ok.?

- W porządku – uśmiechnęłam się – Powinnam się wyrobić.

- To do jutra.

- Pa, pa- chwyciłam skrawek jego koszulki i przyciągnęłam go do mnie.

            Jack wbił się w moje usta. Całował namiętnie i czule. Uśmiechnęłam się w jego usta i przygryzłam jego wargę. Jack wziął ręce z mojej tali i włożył do spodni. Dałam mu szybkiego buziaka w policzek i poszłam do domu. Ledwo co otworzyłam drzwi, usłyszałam jakąś kłótnie. Ściągnęłam kurtkę i poszłam do kuchni.

- Ona nie może tu mieszkać sama – usłyszałam głos ciotki Elizabeth.

- Nie może to prawda – głos Matt’a był pewny, ale drżący – Ale będzie.

- To jest nieodpowiedzialne z Twojej strony – warknęła ciotka.

- Może i jest, ale Iza nie pójdzie do żadnej szkoły z internatem – oznajmił mój brat.

            Szkoła z internatem? Ona chyba sobie chyba żartuje. Nie ma takiej opcji. Nie pójdę. Weszłam do kuchni. Ciotka i Matt popatrzyli po sobie.

- Po pierwsze – zaczęłam – Dziękuję Ci Matt za wczoraj – uśmiechnęłam się – Po drugie, nie pójdę do żadnej szkoły z internatem – warknęłam – I po trzecie to jest mój dom i tu będę mieszkać.

            Ciotka otwierała i zamykała usta. Nigdy jej tak nie odpyskowałam. Matt uśmiechał się lekko. Podeszłam do blatu i wzięłam sobie jabłko. Ugryzłam je. Do kuchni wpadli bliźniacy. Trzymali coś w rękach. Były to nogi lalki. Zaraz za nimi weszła ze łzami w oczach Ana. Odłożyłam jabłko i wzięłam ją na ręce.

- Co zrobiliście? – spytałam chłopców

- Bawiliśmy się – zaczął Simon – i nogi same odleciały.

- Niech Ci będzie – pokręciłam głową – An, na górze chyba mam jakieś lalki.

            Poszliśmy na górę. Weszłyśmy do pokoju gościnnego. Posadziłam ją na łóżku i zaglądnęłam do szafy. Na jej dnie znalazłam pudło. To było to. Wyciągnęłam je i ustawiłam przed łóżkiem. Otworzyłam pokrywkę. W środku są lalki Barbie, ubrania do nich, jakieś interaktywne.

- Proszę – uśmiechnęłam się do niej – Baw się.

            Ana zaklaskała w ręce i zeskoczyła. Poczochrałam jej włosy i wyszłam. Zeszłam na dół po torbę. Matt nadal rozmawiał z ciotką. Zauważyłam, że nigdzie nie ma cioci Emily i wujka Hank’a oraz Oliv. Zarzuciłam torbę na ramię i weszłam do kuchni. Chwyciłam swoje jabłko.

- Gdzie jest Emily, Hank i Oliv? – spytałam brata.

- Musieli wracać – poinformował mnie – Emily zostawiła Ci chyba wiadomość w pokoju.

- Dobra – udałam się do przejścia – I nie kłóćcie się o to, że tu zostaje. Nic nie zmieni mojej decyzji.

            Wyszłam schodami na górę. Weszłam do swojego pokoju. Cały czas jadłam jabłko. Rzuciłam torbę w kąt i położyłam się na łóżku. Takie wygodne. Nie chciałam nic innego robić tylko leżeć. Matt coś wspomniał o jakieś wiadomości od cioci. Z trudem podniosłam się  łóżka. Na łóżku zauważyłam kawałek kartki. Na niej był długopis. Podniosłam ją. Była to właśnie ta wiadomość:

            „Kochana Bello.

                        Przepraszam Cię, że nie możemy zostać, żeby się z Tobą pożegnać, ale Hank miał wezwanie z pracy. Pamiętaj, że zawsze możesz liczyć na swoją chrzestną matką. Mam nadzieję, że wiesz co robisz, zostając tu.

            Ten Jack wydaje się bardzo miły. Życzę Wam z całego serca szczęścia.

            Do zobaczenia pewnie na Święta.

                                                                                                                      Emily.

PS W pierwszej szufladce biurka, zostawiłam Ci coś.”

            Kiedy skończyłam czytać zaglądnęłam do tej szafki. Była tam biała koperta. Zaglądnęłam do niej. Była tam ok. 200 £. Kochana jest. Schowałam kasę z powrotem do koperty. Miałam już zamykać szafkę, kiedy zauważyłam Male niebieskie pudełeczko. Zdziwiona podniosłam je. Powoli otworzyłam wieczko. W środku zobaczyłam bransoletkę. Zwykła bransoletka łańcuchowa, pokryta złotą farbą. Do czterech kółeczek miała przypięte zawieszki. Byłam zaniepokojona, bo były to : płomień, róża, kropelka wody i symbol wiatru. Podniosłam ją. Leżała na karteczce.

            „Widziałam tatuaż. Ładny. Mam nadzieję, że bransoletka Ci się spodoba

                                                                                                                        ~Emily”

            Ona jest najlepsza. Włożyłam biżuterie powrotem do pudełka. Zamknęłam szafkę, a pudełko włożyłam na półkę z biżu. Wyjęłam bieliznę, zabrałam piżamę z łóżka i poszłam do łazienki. Zmyłam makijaż. Rozebrałam się. Rozpuściłam włosy. Weszłam do kabiny. Puściłam ciepłą wodę. Namydliłam ciało płynem. Włosy umyłam. Wyszłam odświeżona. Ubrałam czystą bieliznę, a na to piżamę. Przeczesałam już prawie suche włosy. Wróciłam do pokoju. Zaczęłam odrabiać zadania.

            Po ich skończeniu, rzuciłam się na łóżko. Znalazłam telefon. Napisałam do cioci SMS’a.

            „Nic się nie stało. Wiem co robię. Dziękuję za kasę, bransoletkę i że nie powiedziałaś, Matt’owi o tatuażu. Widzimy się na święta ~ Bella”

            Przeglądnęłam facebook’s, instagrama i resztę. Powieki zaczęły mi ciążyć. Napisałam SMS do Jack’a:

            Dobranoc Kochanie ;**”

           

Odłożyłam komórkę. Owinęłam się szczelnie kołdrą i odpłynęłam w sen.

--------------------------------------------------------------------------------

Jeśli przeczytałaś/eś pozostaw proszę komentarz to motywuje.

Tak, jak mówiłam rozdział jest w drugim tygodniu lipca.

Mam nadzieję, że się Wam spodoba i opłacało się czekać

te trzy tygodnie.

Następny rozdział ukaże sie może za tydzień lub dwa.

Ale pod warunkiem, że pod tym będzie co najmniej 5 komentarzy ;*